หัวเราะชนะโรคร้าย

ชื่อหนังสือ  หัวเราะชนะโรคร้าย

ผู้เขียน  ยิ่งใหญ่

สำนักพิมพ์  บริษัท  แปลน  พับลิชชิ่ง  จำกัด

พิมพ์ครั้งที่  1  ปีที่พิมพ์  2532

หัวเราะคืออะไร?

       เราได้คำจำกัดความคำว่า "หัวเราะ" ว่ามันเป็นเครื่องมือของมนุษย์ในการดำรงชีวิตให้อยู่รอด  ถ้าเสียงหัวเราะของเด็กทำให้หัวใจของผู้ใหญ่อ่อนโยน  เสียงหัวเราะของผู้ใหญ่จะทำให้ผ่อนคลายความตึงเครียด  มันช่วยให้คนมีความสุขขึ้น  จุดประสงค์ของหัวเราะก็คือ "บำบัดทุกข์  บำรุงสุข" ให้มนุษย์นั่นเอง

อาชีพขายหัวเราะ

       คนต้องการหัวเราะมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว  อาชีพที่ทำให้คนหัวเราะเป็นอาชีพที่มีค่าตอบแทนสูง  ในสมัยกลาง  และสมัยทิวดอร์ต้องมีตลกหลวงประจำราชสำนัก  พวกเขาจะได้รับบำเหน็จรางวัลตอบแทนทั้งที่เป็นเงินทอง  และยศตำแหน่ง  ตราบใดที่เขาสามารถทำให้คนหัวเราะได้  เขาก็จะมีชีวิตที่ผาสุข

การหัวเราะโดยไม่ขำ

       ในขณะที่เสียงหัวเราะทำให้โลกสดใส  ก็มีเสียงหัวเราะบางชนิดที่ทำลายความสดใสได้เช่นกัน  เสียงหัวเราะคิ๊กๆ แบบกวนประสาท  หรือการหัวเราะในเรื่องที่ไม่น่าหัวเราะเลย  ทำให้คนฟังเกิดความรู้สึกหงุดหงิด  และเกิดความตึงเครียด

เสียงหัวเราะแบบขมขื่น

       มีการหัวเราะอีกแบบหนึ่งที่ไม่ได้เกิดขึ้นจากอารมณ์ขัน  เป็นเสียงที่เกิดจากสถานการณ์ตึงเครียด  ไม่ใช่เพราะเป็นโอกาสที่ดีเหมาะแก่การหัวเราะ  แต่เป็นเพราะความอึดอัดงุ่มง่ามของสถานกาณ์  เพราะการหัวเราะในสภาพเช่นนี้  มันช่วยกำจัดความเครียดออกไปได้บางส่วน

หัวเราะก็ได้  แต่อย่าดีกว่า

       การหัวเราะเป็นขั้นตอนต่อไปของยิ้มคนสามารถยิ้มโดยไม่ต้องหัวเราะ  แต่เป็นไปไม่ได้ที่คนจะหัวเราะโดยไม่ยิ้ม  ผู้ที่หัวเราะต้องมีใบหน้าที่ยิ้มแย้มก่อน  แต่ถ้าจะลองหัวเราะโดยไม่ยิ้มเราจะพบว่าตัวเองตกอยู่ในสถถานการณ์ที่ไม่เหมาะสม

       สถานการณ์บางอย่างในชีวิตไม่ใช่เรื่องน่าขำเอาเลย  และถ้าใครหัวเราะก็จะถูกมองว่ามีพิรุธ  หรือไม่ก็ถูกมองว่าสติไม่ดี  คนที่หัวเราะในสภาพการณ์ที่ไม่ชวนหัวเราะจึงถูกมองว่าเป็นโรคจิตไม่ปกติเป็นอันดับแรก

หัวเราะกับความฉลาด

       แม้ว่าคนที่หัวเราะง่ายๆ จะเป็นที่รักใคร่ของเพื่อนฝูง  แต่เขาก็มีโอกาสถูกมองว่าเป็นคนไร้สาระ  เสียงหัวเราะขัดแย้งกับความเฉลียวฉลาด  คนอาจจะชอบนักแสดงตลก  เพราะเขาทำให้เราหัวเราะได้  แต่เราคงไม่ต้องการนักแสดงตลกไปเป็นนายกรัฐมนตรี  อาจจะเป็นเพราะค่านิยมที่ว่าคนหัวเราะมากๆ  จะไม่เอาจริงเอาจังกับชีวิต

สรุปใจความสำคัญ

       คาร์ล่า อัลบริช ผู้เขียนป่วยเป็นโรคลูปัสหรือภูมิแพ้ตัวเอง แต่เธอเรียนรู้ที่จะปรับชีวิตอยู่ร่วมกับมันด้วยการแสวงหาเสียงหัวเราะในทุกๆวัน โดยไม่หวั่นต่ออุปสรรคต่างๆนาๆไม่ว่าร่างกายจะอ่อนแรง เงินเก็บจะร่อยหรอ หรือแม้แต่ปฏิกิริยาของคนรอบข้างต่ออาการป่วยของเธอ ในหนังสือเล่มนี้คาร์ล่าแบ่งปันประสบการณ์กับผู้อ่าน พร้อมทั้งเสนอวิธีปรับทัศนคติและวิธีการอยู่ร่วมกับโรคร้าย ทำให้เห็นว่าแม้จะป่วยแต่เราก็ยังมีความสุขไปกับสิ่งดีๆในชีวิตได้ ผู้อ่านจะได้รับแง่คิดและกำลังใจที่ยิ่งใหญ่ ไม่ว่าจะอยู่ในฐานะผู้ป่วย มีญาติที่กำลังป่วย หรือเป็นคนสุขภาพดีที่อยากมีความสุขไปตลอดกาล

การนำไปใช้

       ไม่เครียดจนลืมเสียงหัวเราะไป  การหัวเราะจะช่วยให้เรารู้สึกดีขึ้นได้บ้าง  บางครั้งเราก็ควรทำเรื่องที่เครียดให้เป็นเรื่องสนุก